Othon Friesz:  begenadigde schilderjaren

Door Ronald Kerkhoven

Othon Friesz (1879-1949) is voor de meesten van ons een geheel of relatief onbekende Franse kunstschilder. In de Franse kunstgeschiedenis speelt hij echter een beduidende rol. Hij was bevriend met Braque, Matisse en Dufy, die hoog over hem opgaven. Hij bleef zijn hele leven een belangrijke schilder, maar raakte echter al voor de Eerste Wereldoorlog zijn avantgardistische positie kwijt. 

Geboren in Le Havre, gaat hij daar al op zijn dertiende naar de plaatselijke kunstacademie, om zich zes jaar later in te schijven bij die van Parijs. Meteen zit hij daar tussen medestudenten die later naam zullen maken, zoals Matisse, Dufy en andere. In 1899 schildert hij zelfverzekerd zijn zelfportret. Rond 1900 leert hij Braque kennen. In 1903 heeft hij zijn eerste werken tentoongesteld.

In 1903 heeft hij zijn eerste werken tentoongesteld in de Salon des Indépendants. Er ligt hem een artistieke toekomst in het verschiet, die hem deelgenoot zal maken van de meest avantgardistische kunststroming van dat moment: het Fauvisme. In 1905 stelt hij met onder meer Matisse en De Vlaminck zijn werken tentoon in de Parijse Salon d’Automne. Hun felgekleurde schilderijen maken veel ophef. Zoveel zelfs, dat de toenmalige kunstcriticus Louis Vauxcelles de tentoonstellingszaal (beroemd geworden onder de naam zaal VII) cage des fauves (kooi met wilde dieren) noemt. De naam voor een nieuwe richting in de schilderkunst, ’het Fauvisme’ is geboren.

(Dit is een deel van het gehele artikel)