Eten in tijden van corona

Door Nienke ten Hoor Aukema

Eten doen we elke dag een paar keer, vaak ongemerkt en soms heel bewust en in een bepaald ritme. Nu, tijdens het confinement het ritme voor velen is veranderd en iedereen in Frankrijk maar 1 km bewegingsvrijheid had, zijn er verschillende aspecten aan het licht gekomen.

Nu iedereen thuis moest blijven zonder sociale verleidingen, waren er geen plakjes koek meer bij de koffie bij een boekbespreking, geen borrelhapjes bij gezellige compatriotten, geen drankje na een middagje golf of spelletje tennis, maar ook geen lustrumfeest van Drop of etentjes met vrienden of een bioscoopje met een grote emmer popcorn en zeker geen reizen met ‘honderdjaarvers’ benzinepompbroodjes. Dit alles kan zomaar een paar kilo’s schelen gedurende dit confinement.

Het tegenovergestelde doet zich ook voor. Er zijn gezelligheidsaanbidders en verslaafden die haken naar video-borrels met kaasjes rond de klok van vijf. Soms wordt het kletsende met een kind of vriendin in Nederland zo laat, dat de facetimers samen besluiten tot diepvriespizza’s (> 1000 Kcal.). De ‘frustievreters’ onder ons knagen zich een slag in de rondte om door de dag heen te komen en de feeders maken het steeds gezellig voor anderen. De kilo’s vliegen eraan.