Een bordje Moules Microplastics

Door Nienke Ten Hoor-Aukema

“Als je mosselen eet, dan eet je microplastics.”

Dit is de boude bewering van Duitse wetenschappers van de Universiteit van Bayreuth na een nieuwe studie waarin zij de hoeveelheid microplastics onderzochten in mosselen die wereldwijd te koop zijn in supermarkten.

Microplastics zijn kleine deeltjes plastic die in het milieu terechtkomen door zwerfvuil. De deeltjes zijn microscopisch, niet groter dan enkele millimeters. Met name in zeeën en oceanen kunnen microplastics tot problemen leiden. Grotere stukken, de macroplastics (zoals flessen en plastic verpakkingen) worden broos en breken
door zonlicht, zuurstof of wrijving geleidelijk af tot steeds kleinere deeltjes. Er zijn stranden waar je niet alleen grote stukken ziet liggen, maar ook ontelbaar veel fragmenten gekleurd of verbleekt plastic, terwijl de kleinste stukjes niet meer van zandkorrels zijn te onderscheiden.

Deze ieniemienie deeltjes, de nanoplastics zijn zo klein (1.000 keer kleiner dan een algcel) dat ze zelfs onder de meest geavanceerde microscopen amper te zien zijn. Aangenomen wordt, dat de kleinste van deze partikels zelfs onze celwanden kan doordringen. Afhankelijk van de omstandigheden kost totale afbraak van
plastic eeuwen.